از بدو تاسیس گروههایی مانند کومله و دمکرات اتفاقات قبل و بعد از آن،که علیرغم ادعای برخورداری از حمایت‌ها مردمی در مناطق کردنشین توسط همین مردم،به شدت نفی می‌شوند،شواهد و قرائن موجود،حاکی از آن است که این گروهها،همواره به ابزار و آلت دست سیاستهای دولت های متخاصم تبدیل شده اند.
بیشترین استفاده ابزاری از کومله و دمکرات،توسط حکومت اقلیم کردستان عراق و بالطبع رهبری آن مسعود بارزانی،انجام گرفته است.
در سال‌های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی ایران،به دلیل عدم شکل‌گیری و انسجام نهادها و سازمان‌های دولتی، فضایی مطلوب برای اقدامات گروه‌های مخالف و معاند کرد در مناطق کردنشین کشور بدست آمده بود تا با استفاده از حرکت‌های مسلحانه و تروریستی در مراکز حساس کشور به مقابله با ملت و نظام جمهوری اسلامی ایران بپردازند.
اما بررسی روند حرکت اقدامات کومله و دمکرات در کردستان ایران به خوبی نشان می‌دهد که با رشد و انسجام ساختار جمهوری اسلامی،مهارت و اقتدار در تامین امنیت کشور نیز حاصل شد.
نگاه آماری به پراکندگی فعالیت گروه‌های کومله و دمکرات در طول انقلاب مؤید این مطلب است که کم‌کم پایگاه‌ها و بعداً گستره جغرافیایی اقدامات مسلحانه به سمت مناطق مرزی خصوصاً در منطقه مرزهای بین کردستان ایران با اقلیم کردستان عراق کشیده شد و عملاً گروه‌های تروریستی کومله و دمکرات،با جایگیری در مناطقی خارج از خاک کشور ولی همجوار با مرزهای اقلیم کردتسان عراق که نشان از عدم پایگاه و حمایت مردمی بود،فقط امکان اقدامات فصلی یا موردی را داشتند.
هر چند محیط امنیتی جمهوری اسلامی ایران با گذشت بیش از سه دهه ای امروز در برخی موارد به گستره فرامنطقه‌ای رسیده است،اما وجود شرایط نامساعد برخی کشورهای همسایه منجمله حکومت منطقه ای اقلیم و سرمایه‌گذاری‌های غربی در این مناطق،همچنان بستر بروز تروریسم در منطقه را ایجاد کرده است.
همانطور که گفته شد،یکی از بسترهای تولید و رشد تروریسم در منطقه،مربوط به مناطق هم‌مرز در کردستان ایران است و نتایج ضد امنیتی آن در برخی موارد دامنگیر امنیت مناطق مرزی ایران نیز می‌گردد.
هر چند رسانه‌های کردی،همواره در پوشش اقدامات تروریستی این منطقه از جمهوری اسلامی ایران تلاش‌دارند ارتباطی تنگاتنگ میان این اتفاقات با زیست اقوام و مذاهب متفاوت در این مناطق را القا کنند،اما بررسی دقیق تنوع قومی و مذهبی مرزهای غربی در منطقه کردستان نشان می‌دهد که اساساً رفتار و گرایشات مردمان کرد و سنی مذهب غرب کشور بر مبنای زیست مسالمت‌آمیز با هموطنان شیعه و فارس منطقه بوده و این مسئله حتی در تعاملات و ارتباطات تنگاتنگ مردمان کشورهای همسایه نیز دیده می‌شود.
اما علیرغم بررسی تاریخی رفتار و گرایشات مردمان منطقه، فراوانی بروز گروه‌های مسلح و اقدامات تروریستی که در عرصه تبلیغات رسانه‌ای توأم با القای اختلافات ملی،قومی و مذهبی صورت می‌گیرد،بیانگر وجود دلایلی خارجی در بروز ناامنی‌‌ها است.
در تولید گروههایی مانند کومله و دمکرات و جریانات قبل و بعد از آن که علیرغم ادعای برخورداری از حمایت‌ها مردمی در منطقه اکراد به شدت نفی می‌شوند،بیشترین بهره برداری را جریانات خارجی و بخصوص اقلیم کردستان عراق،برده اند.!
حکومت اقلیم کردستان عراق و یا به عبارتی حزب دمکرات کردستان عراق(پارتی)به رهبری مسعود بارزانی،از حضور کومله و دمکرات در مناطق تحت سلطه خود،نفع برده و از آنها برای تثبیت قدرت سیاسی خود بر کردها و دیکتاتوری مادام العمر بر مناطق کردنشین،استفاده ابزاری می کند.
در انتخابات اخیر پارلمانی ترکیه که حزب دمکراتیک خلق کردها،حزب نزدیک به پ.ک.ک،توانست به پیروزی چشمگیری دست یابد،مسعود بارزانی قدرت سیاسی خود را در خطر دید و برای آنکه امپراتوری خود در بین کردها را از دست رفته نبیند،با توسل به گروههایی همچون کومله و دمکرات در حال وارد کردن فشار به حزب کارگران کردستان پ.ک.ک است تا این حزب را درگیر یک جنگ داخلی کند و با به حاشیه کشیدن این حزب،قدرت خود را حفظ و تثبیت کند.
بارزانی به همین منظور یک جنگ نیابتی را از جانب خود بر علیه پ.ک.ک آغاز کرده و در این بین،با بازیچه قرار دادن کومله و دمکرات از آنها برای پیشبرد اهداف سیاسی و حزبی خود،استفاده می کند.
برای به پیش بردن این پروژه از چندی پیش بارزانی در دستوری به سران کومله و دمکرات از آنها خواست نیروهای خود را به قندیل اعزام کنند و در آماده باش بسر ببرند!
چند روز پیش نیز در ادامه همین سیاست،مسرور بارزانی رئیس دستگاه امنیت اقلیم کردستان عراق و پسر مسعود بارزانی در مصاحبه ای تفصیلی با سایت المیناتور به صراحت اعلام کرد که؛
پ.ک.ک باید قندیل را ترک کند+ما از ترکیه برای فشار به پ.ک.ک انتظار بیشتری داشتیم!
رییس دستگاه امنیت اقلیم کردستان می‌گوید؛
قندیل جزء خاک عراق است و پ.ک.ک باید این منطقه کوهستانی را ترک کند.
فرزند ارشد مسعود بارزانی که با رشد روزافزون محبوبیت پ.ک.ک در بین کردها،حتی کردهای عراق،موقعیت خود را در خطر می بیند،به هر طریق ممکن سعی در بی ارزش نامیدن اقدامات این حزب به نفع کردهای عراق را دارد.
او در این مصاحبه جنجالی نقش چشمگیر و غیرقابل انکار پ.ک.ک در پیروزی کردهای عراق در جنگ شنگال را زیر سوال برد و در کمال بهت و حیرت ضمن نفی کمک حزب کارگران کردستان به کردهای عراق گفت؛
پ.ک.ک نقشی در پیروزی ما در شنگال ندارد و باید این منطقه را نیز ترک کند!
مردم شنگال و کردستان عراق باید درباره آینده شنگال تصمیم بگیرند. آیا پ.ک.ک دوست دارد ما در دیار بکر و ماردین دخالت کنیم!.
مسرور بارزانی همچنین به پ.ک.ک هشدار می دهد که باید خاک عراق را سریعا ترک کنند و در همین خصوص گفت؛
حزب اتحاد دموکراتیک کردهای سوریه PYD و پ.ک.ک پس از عادی شدن اوضاع باید شنگال را ترک کنند.
نیروهایYPG مهمان هستند و آنها نیز مانند نیروهای پیشمرگ که پس از آزادسازی کوبانی به اقلیم کردستان بازگشتند، به مناطق خود بازگردند.
مردم اقلیم کردستان انتظار دارند نیروهای خارجی اقلیم کردستان را ترک کنند و به همان‌جایی که از آن آمده بودند، بازگردند.
خارجی خطاب کردن حزب کارگران کردستان در حالی از سوی بارزانی بیان می شود که در سخنرانی ها و مواضع بارزانی بارها شاهد بوده ایم که رهبری اقلیم کردستان و پارتی،کردهای هر چهار بخش را حلقه جدانشدنی از اقلیم کردستان نامیده و اعلام کرده که همه کرد هستند و کرد ایران و ترکیه و سوریه و عراق نداریم!
اما حال که موقعیت به نفع حزب کارگران کردستان است و این حزب در بین کردها محبوبیت چشمگیری پیدا کرده است،بارزانی آنها را نیروهای خارجی خطاب می کند!!
این تناقض و دوگانگی در سیاست و عملکرد پارتی تنها و تنها به دلیل ترس از دست رفتن جایگاه این حزب در بین کردها و از دست رفتن قدرت سیاسی آنهاست!
یکی از گزینه‌های پارتی برای تثبیت ریاست بارزانی بر کردستان،استفاده از نیروهایی است که سابقه دشمنی و عداوت با حزب کارگران کردستان را دارند و در حال حاضر بهترین گزینه برای آنها،کومله و دمکرات است!
به اعتقاد بسیاری از کارشناسان سیاسی کرد،درگیری مسلحانه در کیله شین با چراغ سبز مقامات اقلیم کردستان انجام شده بود و حزب دمکرات کردستان ایران با پشتگرمی رهبری اقلیم با پ.ک.ک درگیری مسلحانه پیدا کرد!
لازم به ذکر است که مدت قانونی ریاست مادام العمر مسعود بارزانی بر اقلیم کردستان در تاریخ ۱۹ ماه اوت سال ۲۰۱۵(مرداد ۱۳۹۴)،به پایان می‌رسد و در حال حاضر رهبران حزب دمکرات کردستان (پارتی) تلاش‌هایی را به‌منظور یافتن راهکارهای قانونی با هدف ابقای بارزانی در این پست آغاز کرده‌اند و مسئله تمدید این مدت و نیز مسئله بازنگری و تصویب قانون اساسی اقلیم که از سال ۲۰۰۷ تاکنون به تعویق افتاده،موجب بروز مناقشات شدید در میان رهبران و جریان‌های سیاسی اقلیم کردستان شده است.
مسعود بارزانی روز ۲۰ اوت را به عنوان موعد برگزاری انتخابات فرمالیته و سنتی ریاست اقلیم اعلام و از تمامی نهادهای مربوطه خواسته است که تمهیدات لازم برای برگزاری این انتخابات در موعد تعیین شده را به کار گیرند
نظر خود را ارسال کنید